khatam.ac.ir
در کرسی ترویجی دانشگاه خاتم مطرح شد؛
مهارتهایی مانند اطلاعات عمومی، نوشتن و مدلسازی در حال افولاند
تاریخ انتشار: یکشنبه ۷ دی ۱۴۰۴
دکتر بابک مجیدی؛ دانشیار گروه مهندسی کامپیوتر دانشگاه خاتم در یک کرسی ترویجی با موضوع چارچوب یکپارچهسازی همافزایانه عوامل انسانی-دیجیتال برای مدیریت آموزشی، گفت: امروزه مهارتهایی مانند داشتن اطلاعات عمومی بالا، نوشتن و مدلسازی ریاضی در حال از بین رفتن هستند و این معضلی است پیش روی مدیریت آموزشی آینده.
به گزارش خبرنگار روابط عمومی و سایت دانشگاه خاتم، کرسی ترویجی با موضوع «چارچوب یکپارچهسازی همافزایانه عوامل انسانی-دیجیتال برای مدیریت آموزشی» با ارائه دکتر بابک مجیدی؛ دانشیار گروه مهندسی کامپیوتر دانشگاه خاتم روز شنبه ۶ دیماه ۱۴۰۴ در سالن امام رضا (ع) برگزار شد.
در ابتدای این نشست دکتر نکیسا هدایتزاده؛ استادیار گروه هنرهای معماری و پژوهشی دانشگاه خاتم و دبیر کمیته در سخنان کوتاهی با اشاره به اقدامات صورت گرفته برای برگزاری کرسیهای ترویجی در این دانشگاه به همت گروه هنر و معماری طی ماههای گذشته، نشست امروز را نخستین جلسه از این کرسیها برشمرد و ابراز امیدواری کرد با مشارکت و همکاری استادان و اعضای هیئت علمی در دیگر گروهها، برنامهریزی برای برگزاری نشستهای بعدی نیز انجام شود.
در ادامه دکتر بابک مجیدی؛ دانشیار گروه مهندسی کامپیوتر دانشگاه خاتم به ارائه بحث خود با موضوع «چارچوب یکپارچهسازی همافزایانه عوامل انسانی-دیجیتال برای مدیریت آموزشی» پرداخت و در ابتدا ضمن اشاره به مظاهر مختلف ورود جدی عوامل هوشمند دیجیتال به زندگی انسانها از طریق ابزاری مانند هوش مصنوعی، یکی از قابلیتهای این ابزار را انجام فعالیتهای جدید در زمینه مدیریت امر آموزش عنوان کرد.
وی گفت: هوش مصنوعی در دنیا آرام آرام دارد به سمت و سویی حرکت میکند که تواناییهای ما را شبیهسازی کند و هدف غایی آن نیز تسلط بر انسان است. در عین حال خود ما انسانها نیز تمامی تواناییهای خودمان را داریم به ماشین یاد میدهیم و به او منتقل میکنیم و این مسئله بر سرعت یادگیری هوش مصنوعی از انسان، دوچندان افزوده است تا تبدیل شود به موجودی معادل ما که باید نام آن را عامل دیجیتال گذاشت.
دکتر مجیدی با بیان اینکه بر اساس آخرین برآوردهای علمی صورت گرفته در دنیا، تا سال 2030 یکپارچهسازی همکاری انسان و عوامل هوشمند دیجیتال در اکثر محیطها عملی خواهد شد، افزود: شما وقتی با یک عامل هوشمند کار میکنید، ابتدا یک هدف را برای خودتان تعیین میکنید و سپس مجموعهای از عوامل برای رسیدن به هدف برای خودتان در نظر میگیرید، در کنار آن مجموعهای از عوامل هم بر اجرای این فرآیند برای نیل به هدف نظارت میکنند. این عوامل انسانی یکسان نیستند و میتوانند تصویر، صورت یا ربات باشند.
دانشیار گروه مهندسی کامپیوتر دانشگاه خاتم در ادامه با اشاره به گزارشی از «مکنزی» در مورد وضعیت بازار کار و تاثیرپذیری آن از عوامل هوشمند دیجیتال طی سالهای اخیر و چشمانداز آن در سالهای پیش رو گفت: بر اساس این گزارش، کارها به سه نوع دستهبندی شدهاند؛ یا فیزیکال هستند یا دیجیتال و یا کارهایی هستند که رفتارهای اجتماعی و احساسی ما انسانها نیز در انجام آنها دخیل هستند. بر اساس گزارش «مکنزی»، کارهایی غیرقابل خودکارسازی هستند که رابطه انسانی در آنها به شدت قوی است و بر عکس، کارهایی غیرقابل خودکارسازی هستند که بخش ارتباطی و احساسی آنها بسیار ضعیف است.
دکتر مجیدی اضافه کرد: در دو سال گذشته درصد مهارتهای مورد نیاز بازار کار با بهرهگیری از هوش مصنوعی به شدت زیاد شده است به خصوص در سه رشته اصلی کامپیوتر، مدیریت و بازاریابی. واقعیت این است که مهارتهایی مانند داشتن اطلاعات عمومی بالا، نوشتن و مدلسازی ریاضی رو به زوال و در حال از بین رفتن هستند و این معضلی است پیش روی مدیریت آموزشی آینده. در عوض مهارتهایی که به آنها نیاز پیدا خواهیم کرد، مهارتهایی هستند که به سمت مهارتهای تعاملی میروند.
وی سپس یادآور شد: آنچه در امر آموزش برای مدیریت نسل آینده مهم خواهد بود، دانش است. به عنوان مثال، امروزه در مدارس موسوم به آلفا ما با ترکیبی از فعالیت بدنی و هوش مصنوعی کامل رو به رو هستیم که البته تسلط بر دانش در موفقیت این روش بسیار مهم است.
در ادامه این نشست دکتر عبدالرحیم نوه ابراهیم به عنوان ناقد اول، سخنانی را در خصوص چالشهای ساختاری در نظامهای آموزشی مطرح کرد و گفت: مشکل امروز ما در حوزه آموزش، هم دانشآموز/دانشجو و هم معلم/استاد است که در انتخاب شیوه مواجهه و بهرهگیری از هوش مصنوعی دچار مشکل هستند. ضمن اینکه طرح این سوال هم مهم است که: اگر هوش مصنوعی قضاوت نادرستی در خصوص سوالات مطرح شده انجام داد، چه کسی مسئولیت آن را قبول خواهد کرد؟ باید روی این موضوع بحث و بررسی بیشتری صورت گیرد.
دکتر سیدحسین رضوی حاجیآقا نیز به عنوان ناقد دوم این نشست، به طرح مواردی پیرامون یکپارچهسازی عوامل انسانی و دیجیتالی در امر مدیریت آموزشی پرداخت و در عین حال تحقق آن را نیازمند یک تحول جامع در نظام آموزشی دانست و تاکید کرد: واقعیت این است که هنوز نظام آموزشی تکلیف خودش را با هوش مصنوعی نمیداند و فکر میکنم ما نیازمند یک بازنگری فرآیندی در این زمینه هستیم.
در این نشست همچنین دکتر اسماعیل بنیاردلان؛ عضو شورای کرسی ترویجی به طرح مواردی درباره اهمیت مواجهه صحیح با هوش مصنوعی و پرهیز از هیجان زدگی و اسیر احساسات شدن در این مسیر پرداخت.