اگر کسی می‌خواهد ثروت تولید کند اول باید ناخالصی خودش را از بین ببرد

به گزارش خبرنگار روابط عمومی و سایت دانشگاه خاتم، به همت مرکز آموزش‌های تخصصی و مهارت‌افزایی دانشگاه خاتم و با هدف توانمندسازی دانشجویان و ارتباط نزدیک‌تر دانشگاه با متخصصین صنعت، نشست «ثروت‌آفرینی و مدیریت حرفه‌ای» با حضور دکتر علی‌اصغر پورمند؛ عضو هیئت موسس دانشگاه خاتم و شرکت میدکو روز یکشنبه 18 آذرماه در سالن آمفی تئاتر این دانشگاه برگزار شد.

دکتر پورمند در این نشست با ارائه تعریفی از مدیریت که بر اساس بیش از 57 سال تجربه کار و فعالیت و نیز مطالعه در 14 حوزه مختلف از فلسفه و منطق و ادبیات و روانشناسی گرفته تا حقوق و جامعه شناسی و تاریخ و بازار به آن رسیده است، گفت: مدیریت از نظر من به معنی فرآیند ثروت آفرینی و مدیریت حرفه‌ای در راستای چشم‌انداز، ارزش و ماموریت از طریق برنامه‌ریزی، اجرا و کنترل است. فرآیند هم به این معناست که ما همیشه یک ورودی، یک پروسه و یک خروجی داریم. خود فرآیند هم در یک اکوسیستم قرار دارد که البته همین اکوسیستم هم در دل فرآیند است.

وی با بیان اینکه هیج انسانی حتی یک نوزاد از شمول مدیریت خارج نیست، افزود: این تصور که مدیر تنها یک فرد است، تصور اشتباهی است. هر کاری هم که بخواهیم انجام دهیم، نیازمند طی کردن یک فرآیند است. زمانی هم که می‌خواهیم فرآیند انجام یک کار یا فعالیت را بنا بگذاریم، به چیزی به نام مشی (مشیت) یا همان خط مشی می‌رسیم. انجام یک کار نیازمند تصمیم و قطعی کردن تصمیم است که به آن اراده و انگیزه می‌گوییم. اما اینکه ما چگونه تصمیم می‌گیریم، خود یک فرآیند دارد شامل چند مرحله که مرحله اول آن عقل است. غضب و وهم دو مرحله دیگر این فرآیند هستند که اگر بر این مراحل عقل حاکم شود، انسان تعادل دارد.

عضو هیئت موسس دانشگاه خاتم اضافه کرد: چراغ عقل که روشن شود، قلب انسان وسیع می‌شود و آنگاه است که او به دنبال علم می‌رود. این مرحله نیازمند حلم و بردباری است. بعد از عمل به علم است که ما صاحب تجربه می‌شویم. تجربه یعنی پی بردن به باطن یک چیز. بعد از این مرحله ما وارد مرحله دانش می‌شویم. در واقع ما به وسیله تجربه، دانش را از علم استخراج می‌کنیم. اگر کسی می‌خواهد تولید ثروت کند، در مرحله نخست باید خودش خُرد شود و در کوره‌های مختلف ذوب شود تا ناخالصی او از بین برود.

دکتر پورمند تاکید کرد: مدیریت یک امر چندوجهی است یعنی وجوه مختلف دارد و البته این وجوه هم دائما در حال تغییر هستند. مسئله مهم دیگر تفاوت قائل شدن میان ظاهر و باطن است. ما عمدتا ظاهر پدیده‌ها را نگاه می‌کنیم. در حالی که این خطاست. نکته دیگری که نباید از آن غافل شد این است که در گذشته برای هر فعالیتی یک هوش منطقی - ریاضی کافی بود اما دست کم 7 هوش دیگر وجود دارد که امروز باید به آنها مجهز باشیم که از جمله آنها هوش زبانی، هوش بدنی - جنبشی، هوش ریتمیک - موسیقایی، هوش میان فردی و هوش فردی است.