بسی رنج بردم در این سال سی

عجم زنده کردم بدین پارسی

زبان فارسی که به عنوان یکی از کهن‌ترین زبان‌های جهان شناخته می‌شود، تاریخی بالغ بر هزاران سال دارد و در طول زمان به‌عنوان یکی از زبان‌های اصلی ادبیات، علم و فرهنگ در خاورمیانه و آسیای میانه شناخته شده است. ریشه‌های زبان فارسی به دوران باستان و امپراتوری هخامنشی بازمی‌گردد و طی این دوران‌ها، تحولات بسیاری را تجربه کرده است. از قرن نهم میلادی به بعد، زبان فارسی به عنوان زبان رسمی ادبی و علمی در دربارها و مراکز علمی کشورهای مختلف منطقه به کار رفته است. شاعران بزرگی همچون فردوسی، حافظ، سعدی و مولوی با آثار خود، نقش بزرگی در پیشرفت و پایداری زبان فارسی داشته‌اند. این شاعران نه تنها آثار بی‌نظیری خلق کرده‌اند بلکه به تثبیت و توسعه دستور زبان و واژگان فارسی نیز کمک کرده‌اند. 

زبان فارسی سه دوره اصلی را پشت سر گذاشته است: فارسی باستان، فارسی میانه و فارسی نوین. هرکدام از این دوره‌ها تغییرات و تحولات خاص خود را به همراه داشته‌اند و باعث غنی‌تر شدن و توسعه این زبان شده‌اند. امروزه زبان فارسی در ایران، افغانستان و تاجیکستان به‌عنوان زبان رسمی شناخته می‌شود و در کشورهای دیگر نیز گویشورانی دارد.

زبان فارسی نه‌تنها یک وسیله ارتباطی است بلکه نمایانگر فرهنگ، تاریخ و هنر غنی ایرانیان و نیز سایر ملل فارسی‌زبان است. از طریق آثار ادبی، هنری و علمی، زبان فارسی به‌عنوان یکی از ستون‌های اصلی هویت فرهنگی و ملی شناخته می‌شود. به‌علاوه، یادگیری و شناخت این زبان به علاقه‌مندان امکان می‌دهد تا به دنیای جذاب و پرمفهوم ادبیات و فرهنگ فارسی نزدیک‌تر شده و از گنجینه‌های بی‌نظیر آن بهره‌مند شوند.

درست‌نویسی یکی از اصول اساسی در نگارش و نوشتار زبان فارسی است که به معنی استفاده صحیح از قواعد دستوری، املایی و نگارشی در نوشتن متون است. اهمیت درست‌نویسی به دو دلیل اصلی مرتبط می‌شود: نخست، بهبود فهم و درک مخاطبان از متن نوشته‌شده و دوم، حفظ و تقویت زبان و فرهنگ فارسی. یکی از مهم‌ترین جنبه‌های درست‌نویسی، رعایت قواعد دستوری است. قواعد دستوری شامل نکاتی مانند ترکیب جملات، استفاده صحیح از زمان‌ها، و ترتیب واژگان در جملات می‌شود. رعایت این قواعد باعث می‌شود که متن نوشته‌شده روان و قابل‌فهم بوده و بدون هرگونه ابهام، خواننده قادر به درک محتوای متن باشد.

علاوه بر قواعد دستوری، املای صحیح واژگان نیز از اهمیت بالایی برخوردار است. املای صحیح واژگان نه‌تنها به خوانایی متن کمک می‌کند بلکه از ایجاد ابهام و سوء‌تفاهم نیز جلوگیری می‌کند. اشتباهات املایی ممکن است باعث تغییر معنای واژگان شوند و در نتیجه فهم درست متن را مختل کنند. در کنار قواعد دستوری و املایی، نکات نگارشی نیز نقش مهمی در درست‌نویسی دارند. استفاده از علائم نگارشی مانند نقطه، ویرگول، علامت سوال و تعجب و غیره باعث می‌شود که متن نوشته‌شده به‌درستی تفکیک و تقسیم‌بندی شود و جریان فکری نویسنده به‌خوبی انتقال یابد. رعایت نکات نگارشی باعث می‌شود که خواننده بتواند با آهنگ و نظم مشخصی متن را دنبال کند و درک بهتری از محتوا بیابد.

بخش «به زبان فارسی» که نامی گرته‌برداری شده از عنوان کتاب «به زبان آدمیزاد» اثر آقای رضا بهاری در موضوع پاکیزه‌نویسی و جلوگیری از شلخته‌نویسی است، در وبسایت (تارنما) دانشگاه خاتم ایجاد شده تا علاوه بر تأکید بر اهمیت پاکیزه‌نویسی و درست‌نویسی، قواعد نگارش و دستورزبان فارسی مطابق با مصوبات فرهنگستان زبان و ادبیات فارسی را میان جامعه دانشگاهی و عموم مخاطبان، نشر دهد.